Hoi iedereen,

De eerste week zit er alweer op! Ik heb deze week veel meegemaakt en veel gezien.

Alleen wat ik wel had deze week, is dat ik elke dag tijdens het avond eten echt super moe begon te worden. Ik heb deze week zoveel prikkels gekregen en veel indrukken en ik kon dit niet allemaal in 1 keer tegelijk verwerken. Bijvoorbeeld de weg lopen naar het ziekenhuis gaan veel kindjes naar je roepen en zwaaien. Ook in het ziekenhuis vragen ze geregeld wat ik voor ze heb meegenomen en patiënten die vragen mij om eten. Ook kindjes trekken je aan je arm en zeggen: ‘’give me money’’. Al die prikkels tegelijk heeft misschien met de cultuurshock te maken? Ik heb het hier wel naar mijn zin! Dat wil ik er wel even bij benoemen.

Donderdag heb ik geholpen bij het wegen van kindjes tussen 0-18 maanden. Ik mocht dit zelfstandig uitvoeren en het gewicht in de ‘groei’ boekjes schrijven. Ook heb ik meegekeken toen deze kindjes werden geïnjecteerd. Ik heb aangegeven dat ik mijn eerste injectie wil geven bij een volwassen persoon omdat ik nog nooit kindjes geïnjecteerd heb. Ik kreeg de indruk dat ze het wel fijn vonden dat ik het aangaf.

Vrijdag waren er helaas weinig tot geen patiënten. Deze dag werkte ik maar een ochtendje omdat ik met de Belgische meiden een weekend naar Cape Gost ben gegaan. Ik heb dit ochtendje de voorraden bijgevuld. Een mooie gelegenheid om te kijken wat ik nog voor ze kan kopen van het ingezamelde geld.

Na de lunch ben ik met de andere vrijwilligers naar Cape Gost gegaan. We hebben daar een hotel geboekt waar we het hele weekend verbleven. 1 Van de Belgische vrijwilligers is de hele week al ziek. Zij heeft besloten om een vlucht naar huis te boeken dus die is weer terug gegaan naar ons gastgezin. Ik ben met de andere vrijwilligers dit weekend naar Kakoem gegaan. Dit is een nationaal park waar we doorheen zijn gelopen. Ook hebben we het Cape Gost Castle bezocht. Dit is een Kasteel met een geschiedenis waar slaven werden opgesloten vroeger.

Vanmiddag (zondag) zijn we weer terug gegaan naar Senya Beraku maar ons gastgezin. Bij het gastgezin kregen we een dikke knuffel van ons host mother en de dochter. De dochter van mijn host mother zei dat ze ons super erg gemist had en dat het een stil weekend voor haar was.

Ik heb weer wat foto’s in de bijlage gedaan. Het is lastig om foto’s te maken van mijn werkplaats omdat ze het liever niet hebben vanwege privacy. Voor nu heb ik dan nog geen foto’s van de werkplaats. Ik ga het wel proberen om wat foto’s te maken als zij het goedkeuren.

Jullie horen snel weer van mij!